Parkinson Hastalığı

Parkinson hastalığı, dopaminerjik nöronların harabiyetinden kaynaklanan yavaş ilerleyen nörolojik bir hastalıktır. Parkinson hastalığının dört önemli bulgusu istem dışı titreme (tremor), kas sertliği (rijidite), hareketlerde yavaşlama ve denge kaybıdır. Titreme Parkinson hastalığının en sık görülen belirtisi olup hastaların %70’inde bu belirtiye rastlanır. En yaygın başlangıç bulgusu asimetrik titreme olmakla birlikte hastaların yaklaşık beşte birinde ilk belirti bir elin kullanılmasında çekilen zorluktur.

Titreme tipik olak tek taraflı olarak bir elde başlar ve dinlenme anında daha çok görülür. Kişi amaca dönük bir harekete başladığında veya dikkatini titreyen uzvuna verdiğinde titreme azalıp kaybolsa da yürürken tekrar belirginleşir. Zaman içinde titremenin şiddeti artarak karşı beden bölgesine de geçer. Önemli belirtilerden biri de hareketlerde yavaşlamadır. Cansız bakış ve ifadesindeki donuklaşmayla yüzü “maske yüz” görünümünü alır. Ses kısılıp monotonlaşabilir. Düğme ilikleme, saç tarama gibi günlük işlerin yerine getirilmesi zorlaşabilir. El yazısı küçülür ve şekli bozulabilir. Vücut giderek öne doğru bükülür ve adımlar küçülür. Hasta çabuk yorulur, ayağını sürüyerek, küçük adımlarla yürür, kollarını sallayamaz.

Daha sonraki dönemlerde ağızdan salya akabilir ve yutmada zorluk çekebilir. Koku alma duyusunun kaybedilmesi nedeniyle tat alma değişebilir. Depresyon ve demans (bunama) olabilir. Sık idrara çıkma, terleme anormallikleri, uyku bozuklukları da gözlenebilir. Parkinson hastalığı ilerleyici bir hastalık olduğu için tedavi hastanın bulgularına ve fonksiyonel bozukluğunun derecesine bağlı olarak değişir. Tanı ve tedavideki gelişimlerle önceki dönemlere göre Parkinson hastalarının ölüm riski genel nüfusunkine yaklaşmış ve yaşam süresi beklentisi artmıştır. Doğru tedavi, sağlıklı beslenme, özgün fizyoterapi yöntemleri ve egzersizle Parkinson hastaları uzun sayılabilecek bir süre işlerinin başında kalabilirler.

Fzt. Asiye Özcan